Agad bumaluktot
At muling napabalik-tanaw
Sa mga alaala na bigla na lang sumusulpot
Sa gitna ng pangungulangot..
FLASHBACK :
Ang setting : sa loob ng classroom. Nagkaklase ang nagmamagaling na titser, na nasa dapit-hapon na ng kanyang layp! Insyort, tandang na si Mam. Yung tipong 100 Days to go na lang ay mag-iexpire na ang lola at babu na papuntang heaven. (100 Days to Heaven??? Magwawakas na mamayang gabi. At nagpromote lang.)
TITSER : Ano ang gusto niyong maging paglaki niyo?
JUAN : Mam, ako doctor, para magamot ko ang mahihirap.
MARIA : Ako Mam, guro, tulad niyo po.. Para makapagturo sa mahihirap.
PEDRO : Abogado naman yung sa akin Mam! Para maipagtanggol ko yung mahihirap.
AKO : Mam, ako, gusto kong maging mahirap! Para HAYAHAY!!!
Korni! Kaya babalik ako sa totoong paksa, bago pa man kayo ma-highblood at isumpa-to-death niyo pa si ako. Heto na---
Sa bawat normal na bata, sa murang edad pa man ay mayroon na iyang naka-impost (shocks!!! What’s ba the teygeylog of impost? I forgot kase eh..) na pinapangarap na propesyon paglaki. O kung di man lumaki gaya ni Dagul, pagtanda na lang..
Wansapanataym, nung bata pa me, tuwing tinatanong ako kung ano ba ang kukunin kong kurso sa hinaharap. “I want to be an artist!”--- yan ang lagi kung isinasagot! Sosyal lang noh? Artist talaga. Ang ibig ko talagang ipabatid, gusto kong maging artista. Unang-una kase ang inaakala ko, inaaral yung pag-iinarte. (Well nowadays inaaral na nga naman talaga iyon.) Pangalawa, ang buong akala ko, ang ingles ng artista ay artist. Magkatunog kase eh. (Isa pang well, parang ganun na rin yun.. Whatever!)
Dahil nga sa makapal talaga ang fez ng blogger na ito at sadyang ambisyo to da maks, sinubukan ko lang naman na mag-audition sa PBB (no juk!) Over qualified daw! Baka di daw kayanin ng mga viewers ang level ng handsamity ko, kase di pa raw nauuso ang ganitong itsura. Kaya LIGWAK! At binitawan ko na nga ang pangarap kong pag-iinarte.
Fourt-Year High School, moment of time yan ng tanungan kung ano ang kukuning kurso pagtungtong ng kolehiyo. Pabonggahan sa klase. Si ganito, engineer. Si ganyan, abogado. Si manyak, doctor, para marami daw ang kita. At ako? Tsaraaaan--- HOTCHEL AND RESTCHAURANT MANAGEMENTC!!! (Hotel and Restaurant Management) Required lang yung /t/ sound para pangmayaman yung tunog ng kurso. At dapat din, pasigaw yung pagbanggit ng management para mas achieve na achieve..
At nagtapos nga ako ng HOTCHEL AND RESTCHAURANT MANAGEMENTC. Agad na nakapagtrabaho. Pero, subalit, ngunit, nadama ko na lamang na parang hindi talaga yun yung pinapangarap kong propesyon. Tanga noh? Matapos ang ilang taong pag-aaral, saka ko pa naisip yun--- nung nasa trabaho na ako.
“Hindi ito yung buhay na pinapangarap ko! Hindi ditto yung sulok kong takda. O ditto ba? O ditto ba ang sulok kong takda? Sa ilalim ng araw? O ditto ba?”--- ang litanya ko. (KANTA?)
Ang banat ko pa--- "Sa susunod na semester mag-eenroll ako. Mag-aaral ulit ako—ng pagka-GURO!"
At nag-enroll nga ako ng BEYTCHELOR OF SECONDEYRY EDUCAYTIONNNN MAJOR IN FILIPINO!!! (Bachelor of Secondary Education)
Sana ito na talaga! SANA...
