Maling Akala

Pabaling-baling sa parihabang kama.
Ilang oras na palang nakatunganga.
Kahit saglit, maidlip man lang sana,
Pagkat kinabukasan, klase’y maaga pa.

Daan na ang nabilang na tupa,
“Wa-epek” pa rin baga.
Ewan ko ba, di naman nagkape kanina.
Punyeta!

Iuuntog na sana ang ulo sa kama,
Subalit naalala ang inosenting kaisipan nong nasa murang edad pa.
Biglang natawa sa sariling katangahan at maling akala.

Akala ko dati may tao sa loob ng radyo;
Akala ko dati mapuputol ang daliri pag itinuro ang rainbow.

Akala ko dati pag nagkiss si babae at lalaki, buntis agad si babae;
Akala ko dati magta-transform ako sa sirena pag ako’y nakatapak ng kabibe.

Akala ko dati may taong maliliit sa loob ng TV;
Akala ko dati ang tanda na ng edad na bente.

Akala ko dati para tumubo ulit, required na ibaon sa lupa ang nabunot na ngipin;
Akala ko dati totoo ang wrestling.

Akala ko dati sinusundan ako ng buwan;
Akala ko dati didikit sa bituka ang nalulon na chewing gum.

Akala ko dati may tutubong halaman pag nakalunok ng buto ng prutas;
Akala ko dati mayaman lang ang nakakakain ng mansanas.

Akala ko dati may lalabas na kanin sa isang sugat;
Akala ko dati pwede akong ilipad ng kuto kahit ako’y mabigat.

Akala ko dati pag nakahuli ng paru-paro at inipit sa notebook, magiging pera;
Akala ko dati talagang totoo si Santa.

Akala ko dati lip sing, lip sync pala;
Akala ko dati, cheese si spongebob, sponge pala.

Akala ko dati panget ako. Hay salamat, AKALA KO LANG PALA!